Agora
que dormes e acordas cada vez mais longe, encosto-me à noite e deixo que o
silêncio me envolva como uma sombra inquieta. É na escuridão que a tua ausência
se acende dentro de mim, como se o corpo tivesse memória própria do teu rosto.
Procuro as tuas mãos na filigrana da noite, com a certeza que elas me trazem a
ternura e o fogo que se escondem nos teus dedos. É neles que repousa o caminho
para o amanhecer, como se a luz só pudesse nascer quando eles encontram o meu
calor. O desejo é simples e vasto: quero sentir o calor das tuas mãos na minha
pele, a luz das tuas carícias a atravessar a noite. Porque é no teu corpo que a
madrugada acontece, é na tua boca que a aurora se abre, só contigo o escuro se
dissolve, e a noite se rende à realidade.
albino santos
* Reservados Todos os Direitos de Autor
Unas manos son lo suficiente para despertar ese fuego en el interior de alguien a quien se desea complacer.
ResponderEliminarIntenso relato donde el sentir se rinde en ese despertar en la penumbra de alguna habitación.
Abrazo, feliz domingo.
Este texto, delicado y febril,nos adentra en tu personal mundo de sensualidad y emoción.
ResponderEliminarPrecioso!
Besos!
Olá caro A.S.
ResponderEliminarUm riquíssimo texto/poesia.
Gostei imenso meu amigo poeta.
Boa noite de domingo e tranquila semana pra você.
Beijo!
"Busco o seu eco no vazio e encontro, na falta, a prova mais pura de que o que foi real nunca se desfaz. Ausência é só o avesso do amor."
Cada frase é um sopro que incendeia a noite.
ResponderEliminarCom toda a minha admiração poética.
Beijos
Veronique
Uy que li8ndo y que romántico . Siempre es lindo amanecer con quien amas., Te mando un beso.
ResponderEliminarEsse texto Albino é uma entrega inteira à ausência e ao mesmo tempo, à presença guardada na memória do corpo. Há nele uma linguagem que mistura ternura e desejo, como se a noite fosse um espaço entre o vazio e a promessa, onde a pele guarda lembranças que o tempo não consegue apagar. O que mais me chama atenção é a imagem das mãos: não apenas como gesto de toque, mas como caminho, como chave para o amanhecer. É nelas que o texto coloca a esperança da luz, como se o amor fosse um rito de passagem da escuridão para o dia.
ResponderEliminarLer este texto é quase sentir o próprio silêncio pulsar, lembrando-nos de que o desejo verdadeiro não é só físico é também essa espera ardente pela vida que só acontece junto do outro.
Muito bela tua escrita
Com carinho,
Fernanda
Querido amigo, precioso poema, sensual, apasionado y lleno de deseos y ternura.
ResponderEliminarEs una delicia leerte.
♥️Abrazos y te dejo besitos♥️ se feliz
*♥♫♥**♥♫♥**♥♫♥*--*♥♫♥**♥*
Albi, q tal! me encanta, mis un poema que transforma a ausencia num abraco verbal. A forma como une o desejo e a luz faz com que seja quase um nascer do sol em si mesmo.
ResponderEliminarTenha um bom inicio de semana 🌸🌹🌹 Bacione
Se encenderá tu noche al tacto de sus manos envolventes,
ResponderEliminarun poema sensual y cálidamente hermoso Albino
Un fuerte abrazo poeta
O desejo e a paixão nas palavras deste maravilhoso poema.
ResponderEliminarUma boa semana.
Um beijo.
Ler você é uma alegria pura, muito obrigada, querida poetisa.
ResponderEliminarBoa semana, beijos.
Veronique
Mi amigo Albino, un poema
ResponderEliminardivino, hay esas manos son
muy especiales, saben trasmitirnos,
sentimientos divinos, como imagino
serán las tuyas, mi amigo.
Besitos dulces
Siby
Pasión y ternura unidas, un abrazo Albino!
ResponderEliminarOlá, poeta Albino!
ResponderEliminar"Só contigo o escuro se dissolve".
O amor dissolve toda escuridão da alma.
É certo.
Muito bonito.
Tenha dias abençoados!
Abraços fraternos de paz
Siempre renacemos en el sentir del otro. Nos renace, inevitable.
ResponderEliminarAlbino, qué palabras más bonitas.
Abrazo!!!